σου λέω πως δεν την είδα στα χρόνια που περνώ.
Τα μάτια των ανθρώπων μου δήξαν τη ζωή κ’ας
Φαίνονταν πως ήταν κορμιά χωρίς πνοή.
Φωτιά μέσα στα μάτια φωτιά και η γροθιά….
Μα που να την χτυπήσεις σου πήραν την καρδία.
Ανθρώπων έργα φτιάξαν πολιτισμούς ζωή,
πολιτικοί την σπρώξαν στο μαύρο στην ντροπή.
Μονάχα με πολέμους θα πάρουμε ξανά, χαμόγελο
και ελπίδα καινούρια μου γενιά!
Χαμόγελο και ελπίδα περιορίστηκαν αρκετά τον τελευταίο καιρό...
ΑπάντησηΔιαγραφή